O κάθε μαθητής εξασκείται στον δικό του χρόνο και ρυθμό, εντός των δικών του δυνατοτήτων. Με αυτόν τον τρόπο εξελίσσει την πρακτική του σταθερά, βήμα-βήμα. Καλλιεργεί αυτοπειθαρχία και αυτοπεποίθηση καθώς γίνεται ο ίδιος υπεύθυνος για την προσωπική του εξάσκηση.
Μέσα από την αυτό-εξάσκηση ο μαθητής καλλιεργεί την svādhyāya δηλαδή την μελέτη του εαυτού του, και έχει την ευκαιρία να βρει νέους τρόπους για να εξερευνήσει, να αισθανθεί, και να βιώσει τις πρακτικές της yoga (karana, āsana, prāṇāyāma). Ο δάσκαλος γίνεται απλά ένας οδηγός που προσκαλεί και προτείνει, παρά η αυθεντία που γνωρίζει τους μαθητές καλύτερα από τον εαυτό τους. Ο ίδιος ο μαθητής γίνεται η αυθεντία του εαυτού του, και μαθαίνει να ανακαλύπτει μόνος του τι είναι ωφέλιμο για το σώμα του και τι όχι. Μπορεί να κάνει παύση ή να επιβραδύνει όπου χρειάζεται, και μαθαίνει να έχει ως οδηγό του την δική του prāṇa (βιοενέργεια).
Άλλωστε, η ουσία της yoga μπορεί να κατανοηθεί μόνο από εκείνους που τη μελετούν συστηματικά μέσω της προσωπικής τους πρακτικής.